Queen Seon Deok ( 善德女王/ 선덕여왕)
เรื่องย่อละคร : ซอนต๊อก มหาราชินีสามแผ่นดิน - ตอนที่ 16
Cr. : Dailynews Online
ต๊อกมานแอบตามชิซูไปจนถึงตำหนักธิดาเทพ แต่ไม่ทันที่จะได้เห็นอะไร ก็ถูกนางกำนัลไล่ออกมา ต๊อกมานจึงรีบไปหาชอนมยอง เพื่อบอกให้รู้ว่าตอนนี้ชิซูมาอยู่ที่นี่แล้ว
“เมื่อคืนข้าได้เห็นชิซู”
“อะไรนะ เป็นไปได้ไง ท่านชิซูคนนี้ ได้ยินว่าหายสาบสูญระหว่างไปทำงานให้มีซิล จนวันนี้ยังมีป้ายบูชาของเขาตั้งอยู่”
“เขายังไม่ตาย และงานที่ท่านมีซิลให้เขาไปทำ ก็คือจับตัวข้ากลับมา”
“เพราะอะไร”
“ถ้าจะหาสาเหตุ นั่นก็คือ....อาจได้รู้ถึงชาติกำเนิดของข้าด้วย”
“แต่ว่า ถ้าเจ้าได้พบชิซูจริง....”
“โชคดีเขามองไม่เห็นข้า มีแต่ข้าเห็นเขา เมื่อก่อนเขาเคยบอกว่า จะตามหานางในคนหนึ่งกับเด็กทารก”
“นางในหรือ”
“นี่คือแม่ข้า แม่ของข้า....นางต้องการ.... ช่วยให้ข้าหนีพ้นจากเงื้อมมือชิซู จนเสียชีวิต นั่นเป็นเพราะข้า ข้าเป็นต้นเหตุ...หึ....ข้าจะสืบให้รู้ว่า ทำไมมีซิลต้องส่งชิซูไปฆ่าข้า และทำไมแม่ข้าต้องตายด้วย ข้าต้องการรู้คำตอบจากนาง....เพราะฉะนั้น ข้ามีเรื่องขอร้อง คนที่จะเข้าออกตำหนักเทพได้ มีเพียงสาวกและเชื้อพระวงศ์ฝ่ายหญิง แต่ว่า ดูเหมือนชิซูจะอาศัยอยู่ในนั้น”
“ผู้ชายจะไปอยู่ในตำหนักเทพได้ยังไง”
“ก็เพราะอย่างงี้ มันหมายถึงอะไรบ้าง นั่นแปลว่าในตำหนักเทพ อาจมีห้องลับบางแห่งหรือเปล่า”
“ห้องลับหรือ”
“มีแต่องค์หญิงที่สามารถเข้าออก ช่วยสืบให้ข้าหน่อยได้ไหม”
“อึม....ข้าจะลองดู....นี่ของเจ้าหรือ สวยดีจัง” ชอนมยองหยิบมีดพกของต๊อกมานขึ้นมาดู
“อ้อ....เอ่อ....ใช่....หึ....”
ธิดาเทพทูลให้พระเจ้าจินพยองรู้ว่านางจะทำพิธีบูชาฟ้า โดยให้มีซิลเป็นคนทำพิธี ซึ่งหลังจากที่ชาวบ้านทราบข่าวว่าจะมีการทำพิธีบูชาฟ้า ก็ต่างไม่พอใจ เนื่องจากเมื่อมีการทำพิธีบูชาฟ้าเมื่อใด บ้านเมืองก็จะเกิดอาเพศขึ้น ทุกครั้ง ซึ่งยองชุนคิดว่าการที่ธิดาเทพคิดจะจัดพิธีบูชาฟ้าขึ้น ก็เพราะต้องการเรียกร้องเงื่อนไขที่ไม่เป็นธรรม
“เงื่อนไขไม่เป็นธรรมหรือ”
“สมัยก่อนก็ให้เมือง “ยางจู” รวมเป็นที่ดินของหลวง และให้ท่านเซจองเป็นเสนาบดีฝ่ายปกครอง ทั้งหมดนี้ ล้วนเป็นเพราะนางอ้างว่าเป็นความประสงค์ของสวรรค์”
“นี่แปลว่า นางใช้งานนี้หาผลประโยชน์หรือ”
“นางมักจะบอกว่าถ้าไม่ทำตามบัญชาสวรรค์ บ้านเมืองจะเกิดอาเพศร้ายแรง”
“ที่สำคัญ อาเพศที่นางว่าก็ไม่เคยเลี่ยงได้ซักครั้ง ทั้งภัยแล้ง น้ำท่วม ไฟป่า ล้วนเกิดตามที่นางพูดไว้ล่วงหน้าทั้งนั้น”
“หมายความว่า ผู้หญิงคนนี้ มีอำนาจบางอย่างที่ได้รับจากสวรรค์หรือ”
“จริงหรือเท็จก็ไม่มีใครรู้”
“แต่ที่แน่ ๆ ก็คือ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เหมือนมีเจตนาให้คนเชื่อว่ามีซิลคือผู้วิเศษและสวรรค์ก็เข้าข้างมาตลอด” คิมซอยอนสรุป
ไต้ซือวาซอนคำนวณวันเวลาแล้วคาด ว่าจะเกิดอาเพศขึ้น จึงให้ทำพิธีบูชาฟ้าเพื่อเรียกความเชื่อถือจากชาวบ้าน แต่มีเซ็งรู้ก่อนหน้าแล้วว่าจะเกิดอาเพศขึ้น จึงวางแผนเพื่อทำพิธีขึ้นมา
“ฮึ่ม....พิธีบูชาฟ้าคราวนี้ ข้าอยากให้ทำออกมาในลักษณะนี้”
“นี่เป็นความคิดของท่านมีเซ็งงั้นหรือ” ธิดาเทพ กล่าว
“เฮอะ....เฮ่อๆๆ ฮ่าๆๆ เฮ่อๆๆ ใช่ ข้าคิดเอง แปลกมากหรือไง แต่ว่าจริง ๆ มันก็ไม่ได้ยากอะไรนี่ ฮึ่ม....ตรงนี้ก็เอาถั่วใส่ให้เต็ม แล้วใส่น้ำจากตรงนี้ลงไป”
“ว่าแต่ ทำแบบนี้จะได้ผลหรือ”
“แหม....เฮ่อ ๆ ๆ เพื่อกันคนสงสัย ข้าก็เลย....เตรียมมาสาธิตให้ดูก่อน แหะ ๆ ๆ อึม....ฮึ่ม....ทำการแช่ถั่ว ดูนะ....”
“โห....”
“เห็นมั้ยล่ะ แหะ....พอถั่วได้รับน้ำจนมันพองขึ้น ก็จะดันให้รูปปั้นค่อย ๆ ขยับขึ้นมา”
“อ้อ....เฮ่อ ๆ ๆ คิดได้ไงนี่ สมแล้วที่เป็นท่านมีเซ็ง เฮ่อ ๆ ๆ”
“แหะ ๆ ๆ เฮ่อ ๆ ๆ”
“ไม่ว่าจะเป็นดนตรี ศิลปะ ภาพเขียน โหราศาสตร์ ยกเว้นการต่อสู้ ดูเหมือนไม่มีอะไรที่ท่านจะไม่ชำนาญซักอย่าง เฮ่อ ๆ ๆ”
“อะไรนะ”
“เอ่อ....อ้อ....ข้าพูดแบบนี้ ไม่ถูกใจท่านหรือไง แต่ว่าเพราะท่านมีพรสวรรค์ด้านอื่น ถึงจะสู้ไม่เป็นก็สามารถกำกับดูแลหน่วยองครักษ์ได้ไม่ใช่หรือ”
“เฮ่ย....เฮอะ....แหะ ๆ ๆ เฮ่อ ๆ”
ต๊อกมานมาพบมีซิลตามที่นัดหมายไว้ นางจึงขอให้ต๊อกมานอ่านหนังสือภาษาละติน ให้ฟัง และนางยังบอกด้วยว่าไม่เคยกลัวอะไรนอกจากบัญชาของสวรรค์เท่านั้น
“บัญชาจากสวรรค์หรือ”
“ชั่วชีวิตมีครั้งเดียว ที่ได้เห็น....ดาวลูกไก่ 7 ดวงกลายเป็น 8 บนท้องฟ้า”
“เอ่อ....ตายจริง โลกนี้มีสิ่งที่ทำให้ท่านกลัวด้วยหรือครับ มันคืออะไร ข้าอยากรู้จัง”
“ไม่นึกว่าเจ้า....ก็เห็นข้าเป็นคนไม่ดีเหมือนคนอื่นด้วยหรือ”
“หา....”
“ทุกวันนี้ชาวบ้านยังคงอยู่อย่างลำบากใช่ไหม....หรือว่าเป็นเพราะวิกฤติของบ้านเมืองกันแน่”
“แต่ว่า ความเป็นอยู่ของราษฎร ก็ลำบากมานานแล้วนี่ครับ”
“แน่นอน ชาวบ้านยากจนข้นแค้นแทบไม่เห็นว่าอนาคตจะดีขึ้น แต่ว่า เราก็อยู่อย่างงี้มาพันกว่าปี จนเดี๋ยวนี้ยังเหมือนเดิม และอีกพันปีก็คงไม่เปลี่ยน....ชีวิตของพวกเขาไม่มีทางเปลี่ยนได้หรอก”
“แต่ว่า ถ้าพระราชารู้จักทำนุบำรุงบ้านเมืองและใส่ใจราษฎร ความเป็นอยู่ของพวกเขาก็น่าจะดีขึ้นบ้าง”
“ใส่ใจมากก็ยิ่งเรียกร้องมาก เดี๋ยวก็ ขอโน่นขอนี่ไม่หยุดหย่อน คิดว่าถ้าเราให้แล้ว จะพอหรือ พวกเขาไม่รู้จักพอหรอก...เมตตาอย่างเดียว ช่วยในการปกครองไม่ได้ เพราะความ โลภของมนุษย์เป็นสิ่งที่ไม่มีจำกัด...ทุกวันนี้ คนที่ไม่รู้อะไรเลย อาจคิดว่าข้าอำมหิต เป็นผู้หญิง ที่เลือดเย็น”
“ถ้าอย่างงั้น ท่านไม่พอใจที่ถูกมองในแง่ร้าย ถูกครหาหรือเปล่าครับ”
“ข้าหรือไม่พอใจ? ฮ่า ๆ ๆ หึ...ยังมีข่าวลือที่น่าขำกว่านี้อีก บอกว่าถ้าข้าเจอเด็ก จะ จับเด็กมากินซะ เจ้าเคยได้ยินหรือเปล่า”
“เรื่องนี้...”
“ทำหน้าแบบนี้แสดงว่าเคยได้ยิน แต่ ว่า ข่าวลือพวกนี้...ข้าเป็นคนปล่อยออกไปเอง”
“หา...”
“เจ้าคิดว่าการทำให้ชาวบ้านกลัวข้า หรือ ให้พวกเขาไม่ต้องกลัวข้า อย่างไหนจะเป็นผลดีมากกว่า” คำพูดของมีซิลทำให้ต๊อกมานครุ่นคิด
ในงานบูชาฟ้าคราวนี้ ชอนมยองขอมีส่วนร่วมกับงานด้วย โดยเลือกที่จะเป็นแจรัง แต่ มีซิลว่า นางอยากให้โพจองและยูซินรับหน้าที่เป็นแจรัง ซึ่งชอนมยองไม่กล้าปฏิเสธ
ซึ่งการที่ยูซินได้รับหน้าที่เป็นแจรัง ทำให้ซกพุงไม่พอใจ ด้านมีซิลก็พูดเกลี้ยกล่อมให้ยูซินมาเป็นพวกของตน
“คนของเผ่าคาย่าเมื่อมารวมเข้ากับเรา ก็ย่อมจะถูกกีดกัน นั่นเพราะเผ่าคาย่ามีแต่คนเก่ง จะทำให้คนของชิลลาถูกมองข้ามก็เป็นได้...แล้วท่านยูซิน...จะไม่คิดถึงอนาคตบ้างหรือ”
“ข้าเป็นคนโง่ ไม่เข้าใจความหมายที่ท่าน พูด”
“ท่านยูซิน ความหมายที่ข้าจะบอกตรง ๆ ก็คือ อย่าเป็นศัตรูกับข้า นั่นเป็นสิ่งที่ไม่มีประโยชน์ เลย...ข้าอยากรู้ว่าท่านจะมาทำงานให้ข้ามั้ย”
“ท่านเซจู ข้าเป็นคนโง่ เก่งก็ไม่เก่ง ท่าน ยังให้เกียรติมาสนใจ ข้ารู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก แต่ ว่า ถ้าท่านต้องการตัวข้าไว้รับใช้ คงมีเพียงทางเดียว เท่านั้น” ยูซิน กล่าว
“ทำยังไง”
“เชิญมาฆ่าข้าดีกว่า แล้วเอาศพข้าไปใช้แทน...สิ่งที่ท่านจะได้จากตัวข้า ก็คือร่างที่ไร้วิญญาณ หาใช่ความสมัครใจของข้าไม่...ได้ยินว่าท่านยื่นข้อ เสนอให้พ่อข้าด้วย แม้แต่องค์หญิงก็ถูกข่มขู่มาแต่ เยาว์วัย”
“เจ้าพูดอะไร ใครไปข่มขู่นาง” มีซิล กล่าว
“งั้นก็ขออภัย บอกแล้วว่าข้าเป็นคน พูดไม่เก่ง นอกจากคำว่าข่มขู่แล้ว ไม่รู้จะใช้คำไหนอีก”
“คนเราอยู่เพื่ออะไรในชีวิต จนป่านนี้ยังไม่รู้ตัวอีกหรือ”
“ขอบอกอีกครั้ง ข้าน้อย....เป็นคนโง่เขลา เก่งก็ไม่เก่ง และไม่มีไหวพริบด้วย ไม่รู้จักประเมิน ผลประโยชน์ รู้แต่แสวงหาความถูกต้อง...ถ้าไม่มีอะไรจะพูดอีก ข้าน้อยขอตัวก่อน...ต่อไปจงอย่าข่มขู่องค์หญิง รวมถึงพ่อข้าด้วย หรือแม้แต่ตัวข้าเอง ก็ไม่อยากเป็นศัตรูกับท่านโดยไม่จำเป็น”
“ท่านยูซิน ความสามารถของมนุษย์ แม้จะดูยิ่งใหญ่ แต่จริง ๆ ลำพังแค่ตัวเรา จะเอาตัวรอดก็ยังลำบากนัก บางครั้งจึงต้อง...ให้สวรรค์...ช่วย อีกนิดนึง”
การที่คิมยูซินปฏิเสธมีซิล ทำให้นางไม่พอใจ เมื่อโพจองรู้ จึงอาสาที่จะไปเล่นงานยูซิน แต่มีซิลห้ามไว้และว่านางชื่นชมในความสามารถของเขา
พิธีบูชาฟ้าเริ่มต้นขึ้น ยูซินต้องเข้าไปอยู่ใน ตำหนักเทพ ส่วนต๊อกมานก็ยังคงไปอ่านหนังสือให้มีซิลฟังเหมือนเดิม วันถัดมาระหว่างการทำพิธีบูชาฟ้า มีซิลเข้ามาแจ้งให้ทุกคนได้รับทราบทั่วกัน ว่า นางได้รับบัญชาจากสวรรค์มาแล้ว และบัญชานั้นคือ บ่อน้ำในตัวเมืองตะวันออก มีบางอย่างอยู่ ในนั้น
“บ่อน้ำ.? ท่านบอกว่าบ่อน้ำหรือ” ธิดาเทพถามอย่างสงสัย
“ความหมายก็คือ ก่อนตะวันตกดินจะมีสิ่งของบางอย่างปรากฏขึ้น”
ผู้คนต่างฮือฮากับบัญชาสวรรค์ที่ได้รู้มาจากมีซิล ส่วนชาวบ้านก็พากันตื่นตกใจ และเมื่อมีซิลนำชาวบ้านไปที่บ่อน้ำดังกล่าว ก็เกิดสิ่งไม่คาด ฝันขึ้น เมื่อบ่อน้ำนั้นเกิดระเบิด ชาวบ้านพากันหมอบลง ไม่นานก็มีพระพุทธรูปองค์ใหญ่ลอยขึ้นมาจากพื้นดิน แล้วที่หน้าอกของพระพุทธรูปก็มีข้อความที่เขียนว่า “ขับไล่...ยินยอโค ออกไป”
“ยินยอโค”...หมายถึงขับไล่ผู้คนนี่”
คิมยูซินประหลาดใจเล็กน้อย เพราะข้อความที่ปรากฏบนหน้าอกของพระพุทธรูปนั้น เขาเคยเห็นว่ามีซิลเขียนเอาไว้ ยูซินจึงนึกถึงคำพูดของ มีซิล ก่อนสรุปว่า “ยินยอโค” หมายถึงพวกเรา นี่เอง
“เจ้าพูดอะไรน่ะ เราหรือ” คิมซอยอน ถาม
“คาย่า” หมายถึงอิทธิพลของเผ่าคาย่า... พวกเรา...จะสูญเสียอำนาจในการปกครองชนเผ่าของเรา”
“ทำไมคิดว่า “ยินยอโค”...จะหมายถึงเผ่าคาย่า”
ด้านมีซิลนางกำลังแปลความหมายของ คำว่า “ยินยอโค” ให้พระเจ้าจินพยองฟัง และขอให้ขับไล่เผ่าคาย่าออกไป
“ถ้าไม่ทำตามล่ะ ผลจะเป็นไงบ้าง”
“ข้าจะบอกตามที่ได้รับบัญชาจากสวรรค์มาละกัน ถ้าฝ่าบาทไม่มีพระประสงค์ จะขับไล่คน ของเผ่าคาย่าออกจากเมืองหลวงไปไกลหนึ่งร้อยลี้จริง ภายใน 3 วัน พระจันทร์จะอับแสง และใน 24 วัน รอบ ๆ เมืองหลวงร้อยลี้จะเกิดภัยแล้ง ครั้งใหญ่ ให้ชาวบ้านยิ่งทวีความทุกข์ยากมากขึ้น... นี่คือสิ่งที่หม่อมฉันได้มา หลังจากทำพิธีบูชาฟ้าใน คราวนี้เพคะ”
มีซิลต้องการขับไล่เผ่าคาย่าออกไป จึงคิด บัญชาสวรรค์ขึ้นมา เมื่อชาวบ้านรู้เข้า ก็ไม่สงสัยอะไร เพราะเมื่อมีการทำพิธีบูชาฟ้าขึ้นมาเมื่อใด เมื่อนั้นก็จะเกิดอาเพศอยู่แล้ว นอกจากนี้ชาวบ้าน ยังร่ำลือกันด้วยว่าจะเกิดราหูอมจันทร์ขึ้น เรื่องนี้ถึง หูต๊อกมาน นางไม่เชื่อนัก เนื่องจากการเกิดราหู อมจันทร์จะต้องมีเวลาเกิดที่ชัดเจน แต่ด้วยความข้องใจจึงมาปรึกษากับยูซิน
“พวกโหราจารย์บอกว่ายังไม่เกิดช่วงนี้ งั้นก็คงไม่เกิดแน่...นี่ อย่าห่วงมากเลย ยังไงคงไม่เกิดหรอก ท่านกับคนในเผ่าคาย่ารับรองไม่มีปัญหา แน่...ความจริงแล้ว ข้าก็พอดูปฏิทินเป็น เรื่องของ ราหูอมจันทร์ ใช้การคำนวณก็พอจะรู้ได้ ถึงจะ คำนวณไม่ง่าย แต่ก็น่าเชื่อพอสมควร แต่กลับมีคนบอกว่าเป็นบัญชาจากสวรรค์ โกหกชัด ๆ ไม่ เห็นจะเกี่ยวที่ตรงไหน”
“แปลว่าเจ้าไม่เชื่อเรื่องบัญชาสวรรค์หรือ เจ้าปฏิเสธเรื่องฟ้าลิขิตหรือไง”
“เอ่อ...ไม่ใช่ มันก็ไม่ถึงขนาดนั้น เอาเป็นว่า ไม่เกิดราหูแน่นอน”
“แล้วทำไมพูดไปต้องปากสั่น”
“หา...”
“สายตาก็ส่อแววไม่มั่นใจด้วย...เจ้าเป็นห่วงใช่ไหม กลัวว่าจะเกิดจริง ๆ...ต๊อกมาน”
“ท่านยูซิน”
“มีอะไรจะพูดอีก”
“ถ้ามันเกิดจริง แล้วท่านจะทำไง”
“หึ...พวกเราที่เป็นชาวคาย่า สุดท้ายคงต้องถูกขับออกจากชิลลา”
“ไม่ใช่ ข้าหมายถึงว่า ถ้าเกิดราหูอม จันทร์จริง ๆ เราจะมีปัญญา...เอาอะไรไปสู้กับคนพวกนั้นได้อีก...ต่อให้ทั้งหมดนี้เป็นการหลอก ลวง ไม่ใช่ ถ้าเป็นกลลวงจริง มันคงจะน่ากลัวไม่น้อย คนที่สามารถวางแผนตบตาผู้คนมากมาย เราจะสามารถสู้ได้หรือ...ข้าก็เลยรู้สึกกลัว กลัวว่าถ้าเกิดราหูอมจันทร์จริง ไม่แน่ข้าอาจจะ ...กลัวจนหนีไปไหนต่อไหนก็ได้” ต๊อกมานเกิดความกังวล
ต๊อกมานยังคงมาอ่านหนังสือให้มีซิลฟัง ซึ่งมีซิลบอกกับต๊อกมานว่าถ้าพรุ่งนี้ บ้านเมืองของ เราเกิดอะไรขึ้น นั่นเป็นความประสงค์ของข้าเอง ไม่ใช่ความต้องการของสวรรค์แต่อย่างใด ต๊อกมานตกใจ และแล้วก็เกิดราหูอมจันทร์ขึ้นมาจริง ๆ
“งั้นหรือ แล้วทุกคนมีท่าทียังไงบ้าง รู้สึกหวาดกลัว หรือว่าไม่พอใจ”
“คนอื่นเป็นไง ข้าไม่รู้ แต่ว่าข้ารู้สึกกลัว”
“กลัวอะไร....กลัวราหูอมจันทร์ หรือกลัวฟ้าลิขิต”
“ที่ข้ากลัวก็คือ....ความหมายที่แอบแฝง อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์แบบนี้”
“ดอกเหมยแห่งซาตาฮัมคืออะไรกันแน่ ตอนนี้เจ้ารู้หรือยัง”
“หา....”
“รู้แล้ว ต้องไปรายงานองค์หญิงด้วยล่ะ”
“อะไรนะครับ”
“เจ้าเป็นไส้ศึกที่นางส่งมา นึกว่าข้าไม่รู้หรือไง”
“ฮือ....”
เมื่อชอนมยองเห็นราหูอมจันทร์ ก็อดคิดไม่ได้ว่า สวรรค์เข้าข้างมีซิลมากกว่านาง และความหมายของราหูสื่ออะไรถึงนางบ้าง ดาวลูกไก่ 7 ดวงจะหมายถึงอะไร ชอนมยองสับสน จึงร้องไห้ออกมา
มีซิลอธิบายเรื่องของดอกเหมยแห่งซาตาฮัมให้ต๊อกมานฟัง
“ดอกเหมยแห่งซาตาฮัมก็คือปฏิทิน.... ดอกเหมยแห่งซาตาฮัม คือปฏิทินที่มีการคำนวณอย่างแม่นยำที่สุด....เจ้าอยากรู้เรื่องนี้ถึงมาหาข้าไม่ใช่หรือ....กลับไปบอกองค์หญิงตามนี้ได้เลย ดอกเหมยแห่งซาตาฮัม ก็คือปฏิทินเล่มหนึ่ง แต่ว่าถึงพวกเจ้าจะรู้เรื่องนี้ แล้วยังไง มีปัญญาทำอะไรได้บ้าง”
“ฮือ....”
“อุตส่าห์วางแผนมาสิบกว่าปี เตรียมตัวทุกด้าน เสียสละไปก็ไม่น้อย สุดท้ายก็มาเจอกับราหูอมจันทร์ในวันนี้....นี่แหละคือความหมายของ ดอกเหมยแห่งซาตาฮัม....ข้ามีซิล....ใช้สวรรค์เป็นข้ออ้าง แต่ไม่เคยเคารพสวรรค์....เข้าใจความเป็นไปของชีวิต แต่ไม่เคยก้มหัวให้ชะตากรรม....ดูคนเป็นและใช้คนเป็น แต่ไม่เคยหวังพึ่งกำลังจากใคร....แล้วพวกเจ้าจะมีความหมายอะไร พวกเจ้าทำอย่างข้าได้ไหม....นี่แหละคือมีซิล จงกลับไปทูลตามนี้ได้เลย” มีซิลกล่าว
ต๊อกมานได้ฟังก็เกิดความกลัวขึ้น
“กลัวมากหรือไง....วิธีที่จะระงับความกลัว มีเพียงสองทางเท่านั้น ถ้าไม่หนีไป ก็คือแปรเป็นความแค้น” มีซิลปลอบ แต่แววตาเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน
..............จบตอนที่ 16.........
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น