Queen Seon Deok ( 善德女王/ 선덕여왕)
เรื่องย่อละคร : ซอนต๊อก มหาราชินีสามแผ่นดิน - ตอนที่ 19
Cr. : Dailynews Online
คิมยูซินถูกองค์หญิงชอนมยองคาดคั้นจึงต้องบอกความจริงเรื่องที่ต๊อกมานเป็นผู้หญิง
“ขอทรงอภัยด้วย ความจริงหม่อมฉันน่าจะทูลแต่แรก”
“งั้นก็แปลว่า ไม่แน่ต๊อกมานอาจจะเป็น....น้องสาวฝาแฝดของข้าหรือ”
“แล้วตอนนี้ เราจะทำไงต่อดี ถ้าเป็นอย่างคำทำนายจริง....”
“เราต้องปิดเรื่องนี้ไว้ อย่าให้ใคร....อย่าให้ใครรู้เป็นอันขาด”
“แต่ว่า ถ้าเป็นเหมือนที่องค์หญิงรับสั่ง นางก็คือเชื้อพระวงศ์คนหนึ่ง แล้วจะให้อยู่ในฐานะองครักษ์ได้ยังไง”
“แล้วทำไมท่าน....ปิดบังฐานะแท้จริงของนางไว้ล่ะ”
“นั่นเพราะว่าหม่อมฉัน ไม่อยากให้นางจากไป”
“ความคิดข้าก็เหมือนท่าน ถ้าฐานะนางถูกเปิดเผยเมื่อไหร่ เราสองคน....ก็จะสูญ เสียนางไปทันที และต่อไป นางจะไม่ได้อยู่ในเมืองหลวงด้วยซ้ำ”
“แต่ว่า....”
“ตอนนี้ยังไงก็ต้องปิดเรื่องนี้ไว้ก่อน นางคงรับไม่ได้ถ้ารู้ความจริงที่ว่า....มีชะตาที่ต้องคำสาป....เป็นใครก็คงปวดใจที่สุด เกิดมาก็ถูกพ่อแม่ทอดทิ้ง....กว่าจะรอดชีวิตกลับมาเพื่อจะสืบประวัติตัวเอง แต่แล้วถ้ารู้เมื่อไหร่ก็คือตายทันที”
จุปังอยากรู้ว่ายูซินรู้เรื่องที่ต๊อกมานเป็นผู้หญิงหรือเปล่า จึงแกล้งถาม ซึ่งยูซินก็ยอมรับว่าเขารู้เรื่อง พร้อมทั้งขอให้จุปังเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ ด้านต๊อกมานเมื่อมีโอกาสได้เจอกับยูซิน จึงถามเขาว่า ทำไมถึงไม่คิดไล่นาง ออกทั้ง ๆ ที่รู้ว่านางเป็นผู้หญิง
“องค์หญิงให้ข้าดูแลเจ้า ข้าก็แค่ทำตามรับสั่ง ไม่ใช่ว่าเป็นผู้หญิงก็ไล่ออก เป็นผู้ชายก็ให้อยู่ในวังต่อ องค์หญิงไม่ได้สั่งมาอย่างงั้น ข้าแค่ทำตามหน้าที่”
“หึ....สรุปแล้ว ในเมื่อความจริงถูกเปิดเผย ข้าก็ขอบอกให้รู้ไว้ ที่ข้าจำเป็นต้องปิดบังฐานะตัวเอง จริง ๆ แล้วมีสาเหตุบางอย่าง หึ....บอกตามตรง นั่นเป็นเพราะว่า....”
“ข้าไม่อยากฟัง”
“เอ่อ....หึ....ท่านยูซิน ทำไมทุกครั้งที่ข้าจะบอกเหตุผล ท่านเป็นต้องคอยเลี่ยงอยู่เรื่อยนะ”
“ข้าไม่ได้เลี่ยงแต่ไม่อยากรู้”
“หึ....ใช่ ถึงไม่อยากรู้ก็ขอให้ฟังหน่อย ที่ข้าเดินทางจากทะเลทรายมาถึงที่นี่ ต้องผ่านอุปสรรคร้อยแปดมากมาย ที่สำคัญ ข้าต้องปลอมเป็นชายและฝึกเป็นองครักษ์ มุ่งมั่นอยู่ต่อไปก็เพื่อว่า ข้าต้องการจะสืบให้รู้ว่าตัวเองเป็นใครมาจากไหน”
“ว่างมากหรือ”
“หา...”
“หาคำตอบเรื่องพวกนี้ไปทำไม มันสำคัญมากหรือ แค่จะหาคำตอบว่าตัวเองเป็นใคร มีชาติกำเนิดยังไง ทำไมไม่สร้างเกียรติประวัติด้วยตัวเองดีกว่า”
“ท่านยูซิน เพราะเป็นเรื่องของคนอื่น ท่านเลยไม่ใส่ใจใช่ไหม”
“ใช่ เจ้าเป็นคนอื่น เรื่องของเจ้าเลยไม่มีความหมาย” ยูซิน กล่าว แต่ในใจคิดสงสารต๊อกมาน ยิ่งนัก
อึยเจรู้ความจริงจากพระเจ้าจินพยองว่า แท้จริงแล้วเขาเป็นคนสั่งให้โซวาพาลูกฝาแฝดอีกคนหนีออกไปจากวัง โดยให้มีดพกไปด้วย
“ฝ่าบาท ทำไมทรงทำอย่างงั้นล่ะพ่ะย่ะค่ะ ทำไมไม่ทรงเห็นแก่บ้านเมืองมาก่อน”
“นั่นเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของข้า ข้าจะใจร้าย ฆ่าลูกที่ยังแบเบาะได้ยังไง”
“แต่ฝ่าบาท ตอนนี้โซวาได้กลับมาอีก นั่นก็แปลว่า องค์หญิงแฝดอีกองค์ ไม่แน่อาจจะกลับมาด้วยเหมือนกัน...อีกอย่าง ตอนนี้โซวาอยู่กับมีซิล ถ้าหาก...เรื่องที่องค์หญิงอีกองค์ยังมีชีวิตอยู่ รู้ไปถึงมีซิลเมื่อไหร่ละก็ หลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง ฝ่าบาท ก็ทรงทราบดีไม่ใช่หรือพ่ะย่ะค่ะ”
มีซิลพามีเซ็งไปดูหน้า “ชองยิน” ว่าจะใช่คนคนเดียวกันกับโซวาหรือไม่ เมื่อมีเซ็งได้เห็นหน้า นางก็ยืนยันทันทีว่า ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคือ โซวา นางกำนัลตำหนักใหญ่ที่สมัยก่อน หายไปพร้อมกับแฝดอีกคน
ด้านองค์หญิงชอนมยอง กลัวว่าหากต๊อกมานอยู่เมืองหลวงต่อไป เกรงว่าจะได้รับอันตราย จึง เตรียมจะส่งต๊อกมานไปประจำที่ “จุงอั๊ก”
“คราวก่อนเรื่องที่ตำหนักแทวา ใต้เท้า อึยเจสั่งให้ยิมจงไปสืบว่าใครเอาฎีกาไปวางเพิ่มอีก”
“และต๊อกมานก็จะพยายามก่อเรื่องซ้ำ เพื่อ สืบให้รู้ว่าตัวเองเป็นใครกันแน่ นี่สิน่าเป็นห่วง”
“ข้ากำลังคิดอยู่ว่า จะบอกความจริงให้นาง รู้ทุกอย่าง หรือท่านเห็นว่าไง”
“เฮ่อ...หม่อมฉันก็เคยคิดในแง่ของต๊อกมาน ถ้าหม่อมฉันเป็นเขา หลังจากได้รู้ว่าชาติกำเนิดที่ค้น หามานาน เป็นชะตาที่ต้องคำสาป จะรู้สึกยังไงบ้าง เฮ่อ....หม่อมฉันกลัวว่าจะทนรับไม่ไหว เพราะฉะนั้น แม้นางจะต้องรู้ความจริง แต่อย่าเพิ่งเป็นตอนนี้ดีกว่า”
“ก็ได้ งั้นเราก็ส่งนางไปที่อื่น ไปประจำที่ “จุงอั๊ก” แล้วให้รอคำสั่งใหม่ เป็นการถ่วงเวลาไว้ก่อน ข้าจะพูดกับนางเองดีมั้ย”
“พ่ะย่ะค่ะ”
อึยเจไม่สบายใจนักที่โซวายังมีชีวิตอยู่ เนื่องจากไม่แน่ใจว่าลูกแฝดอีกคนของพระเจ้าจินพยองจะกลับ มาด้วยหรือไม่ และถ้ามีซิลรู้เรื่องเข้า อาจเกิดปัญหาตามมาก็ได้ พร้อมทั้งสั่งให้ยิมจงไปจับตาดูตำหนักเทพ ไว้ตลอดเวลา ต่อให้มีความเคลื่อนไหวเล็กน้อย ก็อย่า ให้คลาดสายตา รีบมารายงานทันที
มีซิลวางแผนให้โซวาย้ายออกไปอยู่ที่อื่น ที่ไม่ใช่ตำหนักเทพ โดยอ้างว่า เพื่อสะดวกในการรักษาดวงตาของชิซู โดยที่ชิซูไม่ได้สงสัยอะไรเลย ซึ่งที่จริงแล้วนางต้องการแยกเขาสองคนออกจากกัน
ระหว่างที่ต๊อกมานทำการฝึกนั้น นางเผลอล้ม จุปังรีบเข้ามาช่วย แต่ต๊อกมานขอร้องให้เขาช่วยทำให้ เป็นปกติด้วย อย่าให้ใครสงสัยว่านางคือผู้หญิง ระหว่าง นั้น องค์หญิงชอนมยองเสด็จมาหาต๊อกมาน
“ข้าอยากให้เจ้า...ไปอยู่เขา “จุงอั๊ก” ซักพักจะได้ไหม”
“ให้หม่อมฉัน...ไปเขาจุงอั๊กหรือ”
“เจ้าไปเก็บตัวที่นั่น ตั้งใจฝึกวิชาเพื่อรอคำสั่ง ให้ไปทำงานใหม่...จะเป็นงานที่สำคัญมาก...หน้าที่ของเจ้าคือไปเก็บตัวก็พอ แต่ว่าแค่ชั่วคราวเท่านั้น”
“หึ...องค์หญิง ทรงเป็นคนที่พูดปดไม่เก่งเลย เมื่อก่อนเคยรับสั่งถามหม่อมฉันว่า มีอะไรปิดบังหรือเปล่า แต่ว่า...เท่าที่ดูจากตอนนี้ องค์หญิงเหมือนมีเรื่อง ปิดบังหม่อมฉันมากกว่า เป็นเรื่องอะไร” ต๊อกมานถาม ด้วยความสงสัย
ยิมจงและลูกน้องมาที่ตำหนักเทพ เพื่อสืบความเคลื่อนไหวของโซวา เมื่อเห็นว่านางกำลังถูกนำตัว ออกไปจากตำหนักเทพ ก็รีบไปรายงานให้อึยเจทราบ เขาจึงสั่งให้ยิมจงไปชิงตัวกลับมาให้ได้
ด้านชิซูคุมตัวโซวาไปส่ง แต่เนื่องจากตาเขามองไม่เห็น จึงถูกโพจองหลอกไปอีกทางหนึ่ง ทำให้โซวา ถูกจับตัวไป แต่ยิมจงก็สามารถที่จะไปชิงตัวกลับมาได้ ทำให้มีซิลโกรธมากที่โพจองทำงานล้มเหลว ด้านชิซู ถูกนำตัวกลับมาที่ตำหนักเทพแล้ว แต่อาการไม่สู้ดีนัก
เมื่อยิมจงพาโซวาออกมาได้แล้วก็อธิบายให้นางเข้าใจว่าเขามาเพื่อคุ้มครองนาง ไม่ได้คิดทำร้ายแต่อย่างใด
ต๊อกมานไม่พอใจนักที่องค์หญิงชอนมยองส่ง นางไปจุงอั๊ก ส่วนยูซินก็มีท่าทีเหมือนปิดบังอะไรบาง อย่าง ทั้งที่สัญญากันแล้วว่าจะไม่มีความลับต่อกัน
“ทุกคนดูแปลกไปหมด เราเคยตกลงว่าจะเป็นเพื่อนร่วมสาบานไม่ใช่หรือ นั่นไม่มีความหมายเลยหรือไง ตั้งแต่สาบานแล้วท่านก็ดูเปลี่ยนไป เราเคย บอกว่าจะไม่มีความลับต่อกัน แล้วตอนนี้ มันหมายความว่าไง”
“เจ้าก็ปิดเรื่องส่วนตัวเหมือนกัน”
“หึ...หึ...ใช่ เราต่างก็มีความลับต่อกันสัญญา ไปก็เท่านั้น เชอะ...ข้ายังไม่เคยลืมว่า มาอยู่ที่นี่เพื่ออะไร”
“หึ...อดีตคืออะไร สิ่งที่หวนคืนไม่ได้...หึ...ไม่ว่าเมื่อก่อนเจ้าจะเป็นใคร เกิดที่ไหนก็ช่าง อนาคตต่างหากที่อยู่ในกำมือเจ้าไม่ใช่หรือ...อนาคตสำคัญกว่าอดีตหลายเท่า จะไปคิดเรื่องไร้สาระทำไม”
“หึ...”
“นั่งลง ข้ายังพูดไม่จบ” ยูซิน สั่งต๊อกมาน
“เรื่องไร้สาระหรือ ไม่มีความสำคัญใช่ไหม ทั้งที่แม่ข้าตายเพราะเรื่องอดีต...ปอดของนางถูกทำลาย ปกติแค่หายใจธรรมดายังเหนื่อย แค่หอบเล็กน้อยก็อาจทำให้นางตายได้”
“หึ...ต๊อกมาน...”
“เพราะอะไร อย่างน้อยก็น่าจะให้รู้สาเหตุบ้าง...นางไม่ได้ทำอะไรผิด แต่เพื่อจะช่วยข้า ฮือ... ตกไปอยู่ในหลุมทรายดูดตายเพราะขาดอากาศหาย ใจ...ทุกวันที่ข้าฝึกอยู่ที่นี่ เหนื่อยจนแทบขาดใจ จะ ตายซะให้ได้ ใจก็คิดว่า แม่ของข้าคงตายในสภาพนี้เหมือนกัน ทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องน่ากลัวพวกนี้ ข้าจะถามตัวเองว่าเพราะอะไร ต้องมาอยู่ที่นี่ ฮือ...ทำไมแม่ข้าต้องอายุสั้น ใครคิดจะฆ่านาง มันเป็นเรื่องที่ข้าต้องสืบให้รู้ ฮือ...ถ้าคิดว่านี่คือการขัดคำสั่ง ก็เชิญ ไล่ข้าออกได้ แต่ถ้าไม่ทำอะไรเลย ข้าจะอยู่ที่นี่ต่อไป” ต๊อกมานพูดอย่างเจ็บปวด
เมื่อชิซูกลับมาถึงตำหนักเทพ เขาก็มีอาการ คลุ้มคลั่ง อยากที่จะออกไปหาโซวาให้ได้ มีซิลต้องมาเกลี้ยกล่อม เพราะคิดว่าตอนนี้เขายังมองไม่เห็น แต่ตอนนี้ชิซูเริ่มมองเห็นเค้าลางแล้ว
“ท่านเซจู ขอโทษด้วย ยังไงข้าก็ต้องไป หึ...”
“ฮึ่ม...จะไปก็ต้องฆ่าข้าก่อน...นี่ไม่ใช่การต่อ รองเล่น ๆ เพราะรู้ว่าเจ้าทุ่มเทจิตใจให้ผู้หญิงคนนั้นมากแค่ไหน ถ้าเป็นห่วงนางมาก ก็ขอให้ฆ่าข้าแล้วค่อยออกไป ถ้าเจ้ารักนางจริง ก็ต้องกล้าที่จะสังหาร ข้า เพื่อพิสูจน์รักแท้”
“ฮือ...ฮือ...ท่านเซจู ข้าจำเป็นต้องหานางให้พบ นางเป็น...ผู้หญิงที่ข้าไม่อยากให้ใครมาทำร้ายอีก”
“เพราะนางคนเดียว นางทำให้เจ้ากล้ามาโกหกข้า จริง ๆ แล้วนางเป็นใครกันแน่ คนร้ายที่มา เป้าหมายไม่ได้อยู่ที่เจ้าแต่อยู่ที่นางต่างหาก นาง เป็นใคร”
“นาง...นางคือ...”
“หึ...นางก็คือโซวาที่สมัยก่อนพาองค์หญิง แฝดอีกคน หนีไปจากวังหลวงใช่ไหม...หึ...ข้าเพิ่งรู้ ไม่นานนี่เอง”
“ท่านเซจู”
“ฮือ...ทำไมเจ้าถึงโง่นัก นึกว่าใครกันแน่ที่คิดฆ่านาง เป็นเพราะข้าหรือว่า...ฝ่าบาทต่างหากที่คิดกำจัดนางเพื่อไม่ให้มีพยานรู้เห็นเรื่องนี้อีก”
“หมายความว่าฝ่าบาท...”
“สำหรับฝ่าบาทแล้ว โซวายิ่งมีผลต่อพระองค์มากกว่า...ฝ่าบาทไม่เหมือนกับข้า องค์หญิง อีกคนก็ตายแล้ว ข้าจะเล่นงานผู้หญิงคนนี้ไปทำไมอีก ถ้าจะคุ้มครองนาง ก็ควรเป็นหน้าที่ของข้าที่ต้องการ พยานคนนี้มากกว่า...ฮือ...ถ้าเจ้ายอมพูดความจริงให้ ข้ารู้แล้วเลือกที่จะอยู่กับนาง ข้ายังยินดีกับเจ้าด้วยซ้ำ ...ชิซู ไว้ใจข้าหน่อยได้ไหม ข้าจะพาผู้หญิงคนนี้กลับมาอยู่กับเจ้าให้ได้...ตอนนี้ยังไม่สาย เรื่องเป็นมายังไง บอกให้ข้ารู้เร็วเข้า”
มีซิลนำเรื่องของเด็กแฝดมาเล่าให้น้อง ๆ ฟัง เพราะชิซูบอกว่าเด็กแฝดอีกคนถูกพัดหายไป ในทะเลทราย เขาสงสารโซวาที่เสียสติ เพราะลูกต้องตายไป จึงช่วยนางเอาไว้ ซึ่งหลายคนที่ฟังไม่อยากจะเชื่อคำของชิซูมากนัก แต่มีซิลมั่นใจว่าชิซูจะ ไม่โกหกอีก ส่วนคนที่จับตัวโซวาไปนั้น นางสั่งให้โพจองไปสืบมาให้ได้ว่า โซวาถูกนำตัวไปไว้ที่ไหน
พระเจ้าจินพยองได้เจอกับโซวา แต่นางไม่สามารถที่จะพูดอะไรกับพระองค์ได้ พระเจ้าจินพยอง จึงมาบอกมายาให้รู้ มายาจึงรีบไปหาโซวาทันที เพื่อถามว่าลูกของนางตอนนี้เป็นตายร้ายดีอย่างไร ซึ่งโซวาพยักหน้าให้มายารู้ว่า เด็กแฝดคนนั้นยังมีชีวิตอยู่ และอยู่ที่แคว้นชิลลา มายาทั้งตกใจและดีใจ
“ฮือ....แล้วชื่อล่ะ ชื่อของนาง....นางมีชื่อว่าอะไร หา....” มายา พยายามคาดคั้นถาม
“ฮือ ๆ ๆ”
“สมัยก่อนข้ายังไม่ทันตั้งชื่อให้ลูกคนนี้ ก็ให้เจ้าอุ้มไปก่อน แล้วหลังจากนั้น เจ้าไม่ได้ตั้งชื่อให้นางหรอกหรือ”
“ฮือ ๆ ๆ ข้า....เอ่อ....ฮือ ๆ ๆ” โซวา ไม่ตอบ เอาแต่ร้องไห้
ต๊อกมานตัดสินใจจะไปที่เขาจุงอั๊ก นางจึงรีบไปทูลองค์หญิงชอนมยอง เพื่อขอเข้าเฝ้าพระเจ้าจินพยองสักครั้ง
“หม่อมฉันมีเรื่องจะรบกวนองค์หญิงซักนิด”
“เรื่องอะไร”
“หึ....ก่อนออกเดินทาง ให้หม่อมฉัน.... เข้าเฝ้าฝ่าบาทซักครั้งได้ไหม....ได้โปรดเถอะพ่ะย่ะค่ะ”
“เรื่องนี้คงไม่ได้”
“เพราะอะไร ทำไมถึงไม่ได้ หม่อมฉัน.... เพียงแต่อยาก....”
“บังอาจนัก เจ้าชักกำแหงเกินไปซะแล้ว เป็นแค่องครักษ์ นึกจะเข้าเฝ้าก็เฝ้าได้ง่าย ๆ หรือไง....มีสิทธิอะไรมายื่นเงื่อนไขต่อรองกับข้า เจ้านึกว่าตัวเองวิเศษนักหรือ....รีบออกไปได้แล้ว ไปรอที่เขาจุงอั๊ก เพื่อจะทำงานชิ้นต่อไป”
ระหว่างนั้นนางในทูลว่ามายาเสด็จมา ชอนมยองจึงรีบไล่ต๊อกมานออกไป ก่อนที่มายาจะเข้ามาเห็นนาง
มายาเล่าให้ชอนมยองฟังว่าน้องฝาแฝดของนางยังมีชีวิตอยู่ ชอนมยองตกใจที่มายาก็รู้เรื่องนี้
“หา....นี่เจ้าว่าไงนะ แปลว่าเจ้าก็รู้ด้วยหรือ....หึ....พูดความจริงกับแม่มาเดี๋ยวนี้ ทำไมเจ้าก็รู้เรื่องนี้ด้วย”
“เสด็จแม่”
“ชอนมยอง”
“เพคะ น้องคนนี้....ยังมีชีวิตอยู่ และหม่อมฉัน....ก็รู้เรื่องด้วย”
“หา....ตอนนี้นางอยู่ไหน เจ้ารู้ด้วยหรือเปล่า”
“แต่ว่า ตอนนี้ยังพบนางไม่ได้เพคะ”
“แม้แต่เจ้าก็จะปิดแม่ ไม่เห็นความสำคัญของแม่แล้วใช่ไหม”
“เสด็จแม่เพคะ ถ้าเรื่องนี้ถูกเปิดเผย มันจะ ยิ่งเลวร้าย ตอนนี้ในวังมีแต่คนของมีซิลอยู่ทุกหนแห่ง”
“แล้วยังไงล่ะ”
“หม่อมฉันได้เตรียมการไว้แล้ว ยิ่งเสด็จแม่ทรงทราบก็ยิ่งเป็นภัยต่อฝ่ายเรามากขึ้น ได้โปรด.... ทรงเชื่อหม่อมฉัน และรอฟังข่าวเถอะเพคะ”
“ให้แม่รออีกหรือ แม่ทำไม่ได้หรอก ถ้าเจ้าไม่ยอมพูดก็ตามใจ แม่จะไปสืบด้วยตัวเอง หึ...”
เมื่อต๊อกมานเข้าเฝ้าพระเจ้าจินพยองไม่ได้ จึงยัดมีดพกใส่มือของนางในที่มากับมายา จนนางในคิดว่า ต๊อกมานลวนลาม นางจึงโวยวายขึ้น เมื่อมายาออกมาเห็นเข้า จึงถามนางในว่า กำอะไรไว้ในมือ เมื่อนางในแบมือออก มายาถึงกับตะลึง เพราะมันคือมีดพกเล่มเดียวกับที่พระเจ้าจินพยองให้ลูกสาวฝาแฝดอีกคนไป มายาจึงสั่งให้นางในไปตามต๊อกมานมาพบ
“ของสิ่งนี้ ทำไมไปอยู่กับเจ้าได้ ได้ยินว่าเจ้าเป็นคนขององค์หญิงชอนมยอง ช่วยนางทำงานหลายอย่าง....ตามหลักเจ้าของมีดพกเล่มนี้ น่าจะเป็นผู้หญิงมากกว่า ถูกหรือเปล่า”
“พ่ะย่ะค่ะ”
“แล้วเจ้า....รู้มั้ยว่าผู้หญิงคนนี้ ตอนนี้อยู่ไหน”
“พ่ะย่ะค่ะ หม่อมฉันรู้ดี”
ต๊อกมานตัดสินใจเดินทางออกจากวังหลวงไปพร้อมกับกุกซอนและแทพุง ระหว่างทางนางพาพวกเขาไปกินเหล้าจนเมาหลับไป ต๊อกมานจึงหนีไปพบมายาตามที่สัญญากันไว้
ด้านมีซิลเมื่อรู้ว่ามีเกี้ยวของฝ่ายในออกจากวัง จึงรีบสั่งให้โพจองตามไปดู ไม่แน่ว่าอาจมีการพาตัวโซวาออกจากวังหลวงก็ได้
แทพุงกลับมารายงานให้ยูซินทราบว่า ต๊อกมานหายตัวไประหว่างทาง
“ข้าบอกให้อยู่กับเขา ไม่ให้คลาดสายตา แล้วทำไมหนีได้”
“พอดี....ดื่มเหล้าไปนิดหน่อยน่ะครับ จริง ๆ ก็ไม่ได้ดื่มมาก แต่....ทำไมหลับได้ก็ไม่รู้”
“แย่จริง ๆ หึ....”
ด้านนางในที่ได้รับบัญชาให้ไปจับตาดูที่ตำหนักยินคัง ก็รีบมารายงานให้องค์หญิงชอนมยองทราบเช่นกันว่า นางเห็นเกี้ยวออกมาจากตำหนัก
ยูซินรีบมาเข้าเฝ้าองค์หญิงชอนมยอง เพื่อรายงานให้รู้ว่าต๊อกมานหายตัวไประหว่างทาง ด้านชอนมยองก็บอกให้ยูซินรู้ว่า ตอนนี้มายาก็เสด็จออกไปนอกวังเช่นกัน
“คงไม่ใช่เพราะต๊อกมาน....ทำไมพระมเหสีถึงได้....”
“ชูซอนมาบอกว่า เมื่อกี้เห็นมีเกี้ยวออกจากตำหนักยินคังไป”
“แต่ว่า ถ้าเป็นการนัดพบเงียบ ๆ ทำไมต้องทำให้เอิกเกริกขนาดนี้....ต๊อกมานเป็นคนวางแผนเก่ง จะใช้วิธีหลอกซ้ายล่อขวาหรือเปล่า”
“จริงด้วย ไม่แน่อาจเป็นที่นั่น ต้องเป็นที่นั่นแน่ หึ....” ยูซินกล่าว พร้อมกับรีบออกตามหาต๊อกมาน
โพจองมาขวางเกี้ยวของมายาไว้ ตามคำสั่งของมีซิล แต่เมื่อทหารมาขวางไว้ จึงเกิดการต่อสู้ขึ้น สุดท้ายก็เป็นไปอย่างที่คาด ภายในเกี้ยวไม่มีมเหสีมายาอยู่ และไม่มีโซวาอยู่ด้วย ซึ่งมายานั้นหลบมาหาต๊อกมานเพียงคนเดียว ตามที่สัญญากับนางไว้
“ข้าทำตามที่เจ้าบอกทุกอย่างแล้ว.... ให้ทุกคนถอยห่างไปหมด ออกมาคนเดียวโดยไม่ให้ใครรู้....หึ....เจ้าของมีดพกเล่มนั้น นางอยู่ที่ไหนกันแน่” มายากล่าว ส่วนต๊อกมานก็ได้แต่ยืนอึ้ง
..............จบตอนที่ 19.........
