Queen Seon Deok ( 善德女王/ 선덕여왕)
เรื่องย่อละคร : ซอนต๊อก มหาราชินีสามแผ่นดิน - ตอนที่ 24
Cr. : Dailynews Online
แทนัมโพเจอกับชอนมยองที่มากับเหล่าองครักษ์ เขาจึงสะกดรอยตามไป และสั่งให้ลูกน้องไปดูหมู่บ้านยางจี ด้านซกพุงก็รอสัญญาณส่งมา เมื่อเห็นควันพวยพุ่งมาจากทางหมู่บ้านยางจี จึงรีบไปที่นั่นทันที
พีดัมกับองครักษ์ของชอนมยองกำลังสนุกกับการจุดไฟเล่นที่บ้านยางจี จึงทำให้พวก โพจองและแทนัมโพคิดว่าเป็นสัญญาณ จึงรีบ พากันไปที่บ้านยางจีเช่นกัน
เวลานั้นไอชองและชอนมยองเดินเข้าไปในบ้านหลังหนึ่งเพื่อลวงแทนัมโพ ด้าน แทนัมโพเมื่อรู้ตัวว่าถูกหลอก จึงรีบตามยูซินออกไป และคิดลอบทำร้าย ชอนมยองจึงรีบตะโกนบอกให้ทั้งสองหนีไป แทนัมโพจึงยิงธนู ใส่ยูซินและต๊อกมาน ทำให้ทั้งสองต้องหลบ จนตกเขาไปทั้งคู่ ก่อนที่แทนัมโพจะหนีไป
“แทนัมโพล่ะ”
“หึ....เดิมทีเกือบจะจับได้ แต่มันไวมากพ่ะย่ะค่ะ” ไอชอง กล่าว
“หึ....หึ....ต๊อกมาน ๆ”
“เดี๋ยว....องค์หญิง ห้ามลงไปนะพ่ะย่ะค่ะ”
“หึ....ป่านนี้คนของท่านซอวอนคงรู้ว่าสัญญาณไฟเป็นของปลอมและจะตามมาที่นี่ หึ....หึ....ท่านยูซิน ต๊อกมาน”
“ลงไปไม่ได้นะองค์หญิง ข้างล่างอันตรายมาก”
“หึ....ข้าจะลงไปช่วยพวกเขา” ชอนมยอง ไม่ฟัง
“ถ้าอย่างงั้น ให้หม่อมฉันลงไปดีกว่า องค์หญิงทรงรออยู่นี่”
ลูกน้องเข้ามารายงานให้ซอวอนรู้ว่าตอนนี้แทนัมโพกำลังตามตัวต๊อกมานไปอยู่ ส่วนควันไฟที่เกิดขึ้นที่หมู่บ้านนั้น เป็นการล่อเพื่อให้หลงกล
“ในเมื่อเจอตัวก็ต้องจุดไฟให้รู้ ทำไมยังรอช้าอีก” ซอวอน กล่าว
“เหตุการณ์มันชุลมุนน่ะครับ”
“ว่าแต่ ทำไมพวกเจ้าไปทางกระท่อมเชิงเขาล่ะ....ตามหลักต้องอยู่ทางทิศใต้ของหมู่บ้าน “กึมฮัก” ไม่ใช่หรือ”
“เรื่องนี้ข้าไม่ทราบครับ ท่านรีบไปดีกว่า” ลูกน้อง กล่าว
ชอนมยองกับไอชองช่วยกันตามหายูซิน และต๊อกมานจนเจอ ซึ่งทั้งสองปลอดภัยดี ทั้งหมดจึงรีบตามไปสมทบกับพีดัมที่เตรียมเรือไว้ให้
“เฮ่ย....ทำไมยังไม่มาอีกนะ....อ้าว....มาทางนี้เร็ว เร็วเข้า มาซี่ เฮ่ย....ยังจะโอ้เอ้อีก มาเร็วซี่....ลำนี้แหละ พอไหวมั้ย”
“ไปเถอะ เร็วเข้า” ชอนมยองรีบให้ต๊อกมานและยูซินขึ้นเรือ
“องค์หญิง”
“เมื่อไปแล้ว ทุกอย่างที่เกี่ยวกับชิลลา จงลืมให้หมด ไปกับท่านยูซิน....ใช้ชีวิตเรียบง่าย ให้มีความสุขเถอะนะ”
“เฮ่ย....ยังจะกอดอยู่ได้ ไปเร็ว เดี๋ยวไม่ทันนะ โอ๊ย....จะอาลัยอาวรณ์อะไรนักหนา เดี๋ยวคนก็ตามมาหรอก”
“ไปเถอะต๊อกมาน รีบไปเร็ว....ไปซี่”
แทนัมโพรีบตามมาถึงที่ท่าน้ำ เห็นต๊อกมานและยูซินกำลังจะเดินขึ้นเรือ แต่เขาสับสน ไม่รู้ว่าคนไหนคือองค์หญิง คนไหนคือต๊อกมาน เพราะทั้งสองเปลี่ยนชุดกัน จึงเล็งธนูอาบยาพิษไปที่ชอนมยองและยิงไปที่นางทันที ธนูปักเข้าอกของชอนมยองทำให้นางล้มลง พีดัมจึงยิงธนูใส่แทนัมโพ และรีบให้ทุกคนลงเรือ
พระเจ้าจินพยองเป็นห่วงองค์หญิงชอนมยองมาก ยิ่งรู้ว่ายังไม่มีข่าวขององค์หญิงเลย ส่วนมายาก็หน้าตาตื่น รีบเข้ามาทูลว่านางฝันร้าย ใจคอเริ่มไม่ดี ในขณะที่พวกมีซิลก็ใจคอไม่ดี เพราะพรุ่งนี้จะมีประชุมขุนนางอีกครั้งแล้ว แต่ยังจับต๊อกมานกลับมาไม่ได้
ชอนมยองถูกยาพิษโชอู ซึ่งหากไม่ได้รับการรักษาภายใน 2 มื้อข้าว พิษจะกระจายไปทั่วร่างกาย
“เอ่อ......แล้วต้องทำยังไง ต้องทำไงถึงจะช่วยนางได้”
“ใช้สมุนไพร “กัมชู” กับ “พังพุง”” พีดัม กล่าว
“หรือไม่ก็พาไปหาหมอให้เร็วที่สุด”
“ไม่มีประโยชน์ ยิ่งเคลื่อนย้าย พิษก็ยิ่งกระจายเร็ว”
“แล้วยาพังพุง จะไปหาที่ไหนได้บ้าง”
“ร้านขายยาน่าจะมีขาย หึ...แถวนี้ห่างตัวเมืองไม่ไกล”
“งั้นข้าไปด้วย ข้าจะไปกับเจ้า”
“ฮือ...ต๊อก...ต๊อกมาน อย่า...อย่าทิ้งข้าไป ฮือ...อยู่กับข้า อย่าไปไหน ข้ามีเรื่อง... จะพูดกับเจ้า ฮือ...”
“ฮือ...กลับมาค่อยพูดได้ไหม ข้าจะช่วยพี่...ช่วยองค์หญิง...ให้ปลอดภัยแล้วค่อยว่า ฮือ...ฮือ...”
“ต๊อกมาน...”
“แถวนี้น่าจะมีหญ้า “โชตู” ให้เด็ด เอามาโปะที่แผลเป็นการประทังก่อน” พีดัมและต๊อกมานจึงรีบตามหาหญ้าโชตู
“องค์หญิง”
“ฮือ...ฮือ...ฮือ...”
“เขาบอกว่าหญ้าโชตูใช่ไหม” ไอชอง กล่าว
“ใช่ รีบไปหาเร็วเข้า” ยูซิน จะออกไปหาอีกคน แต่ชอนมยองรั้งไว้
“ฮือ......ท่านยูซิน ท่านยูซิน......อย่าไป ท่านยูซิน”
“พ่ะย่ะค่ะองค์หญิง”
“ฮือ...มันเป็น...ความรู้สึกที่แปลก ฮือ...ข้ากำลัง...จะตายแล้วใช่ไหม ฮือ...”
“องค์หญิงยังไงก็ต้องเข้มแข็งไว้ก่อน”
“ฮือ...ไม่ใช่ มันแปลกมาก...ฮือ...บอกไม่ถูก......ฮือ....ท่านยูซิน”
“พิษชนิดนี้คงไม่ร้ายแรง ได้ยามาก็จะรักษาได้ แล้วเราจะพาองค์หญิงกลับทันที”
“ฮือ...ท่านช่วย...จับมือข้าหน่อยได้ไหม ฮือ...ท่านยูซิน ฮือ...ฮือ...ฮือ”
“องค์หญิง......”
“ฮือ......เดิมทีเสด็จพ่อคิดจะให้ท่าน ยูซิน แต่งงานกับข้าในเร็ววัน นั่นเป็นเหตุผลทางการเมือง ซึ่งแต่เพื่อผลประโยชน์ของบ้านเมืองเป็นหลัก เพื่อให้เผ่าคาย่ากับราชสำนักผูกพันแน่นแฟ้นขึ้น ฮือ...ถึงจะเป็นอย่างงั้น แต่...แต่ว่า...ข้าก็ดีใจ ฮือ...”
“องค์หญิง...”
“ข้า...มีท่าน...อยู่ในใจมานาน ฮือ... เพียงแต่...ท่านไม่เคยรู้”
“องค์หญิง...”
“แต่วันนี้ แม้จะรู้แล้ว มันก็...สายเกินไป ข้า...สำหรับข้าอาจสายไป แต่ต๊อกมานไม่ใช่ นาง...เป็นเด็กที่...น่า...น่าสงสารนัก เกิด.... เกิดมาไม่เคย....ใช้ชีวิตปกติเหมือนคนอื่น”
“องค์หญิง โปรดอย่ารับสั่งอีกเลย หม่อมฉันกลัวว่าพูดเยอะ ๆ พิษจะยิ่งแพร่กระจายมากขึ้น”
“ไม่เป็นไร ข้า...ข้าจะพูดให้หมด ฮือ...ท่าน...ต้องดูแล...ต๊อกมานให้ดี ให้นาง...กลายเป็นผู้หญิง อยู่อย่างมีศักดิ์ศรี ภาค ภูมิใจ รู้มั้ย ฮือ...ท่านกับนาง...ต้องลืมชิลลา... และมีซิล...ไปให้หมด อย่ากลับมาที่นี่ ฮือ...ไปอยู่ไกล ๆ ใช้ชีวิตอย่างสงบ รู้มั้ย ฮือ...รับปากข้า สัญญากับข้าสิ ฮือ...รับปากข้าเร็ว เร็วเข้า...พูดสิ รับปากข้าได้ไหม”
“พ่ะย่ะค่ะ หม่อมฉันให้สัญญา” ยูซิน ให้สัญญา
“ฮือ...เอานี่ให้ต๊อกมาน ให้นางไว้ ฮือ...ฮือ...อย่าลืม...มอบให้นางด้วย” ชอนมยองส่งหวีสับให้ยูซินเก็บไว้
“พ่ะย่ะค่ะ หม่อมฉันจะให้นาง”
“ยังมี...ชุนชู...ลูกของข้า...ชุนชู จะ ทำยังไง ฮือ...ลูกคนนี้สุขภาพอ่อนแอมาแต่เล็ก แถมยังใจอ่อน มองโลกในแง่ดี เชื่อคนง่าย ฮือ...จนใคร ๆ ก็อยากตีสนิท เพื่อจะหลอกใช้เขาหาผลประโยชน์ แล้วจะทำไงดี ฮือ...ข้า...ฮือ...” ชอนมยองหายใจอ่อนล้า จนแทบหมดแรง
ด้านต๊อกมานและพีดัมมาซื้อยาที่ร้านขายยา ทั้งยังขโมยม้าของเจ้าของร้านไปด้วย เพราะต้องการที่จะเอายาไปช่วยองค์หญิงชอนมยองให้เร็วที่สุด
แม้ต๊อกมานและพีดัมจะสามารถหายามาให้ชอนมยองได้ แต่ก็ช้าเกินไป เพราะนางได้เสียชีวิตไปแล้ว ต๊อกมานเสียใจ ร้องไห้อย่างหนัก
แทนัมโพกลับมาที่หมู่บ้านอีกครั้ง จึงได้เจอกับพวกของซอวอนกลางทาง เขา จึงถูกจับตัวไปลงโทษที่ทำเกินหน้าที่ ด้านไอชองเสนอว่าไม่ควรให้พระศพขององค์หญิงปล่อยไว้ที่นี่ เขาจะกลับไปเมืองหลวง และจะอัญเชิญพระศพกลับไปด้วยกัน
“แล้วแต่ท่าน”
“ท่านเองก็อย่าลืม สิ่งที่องค์หญิงรับสั่งไว้ ต้องทำให้ได้ล่ะ...ยังไงก็ห้ามลืมเด็ดขาด”
“แล้วท่านล่ะ จะทำไงต่อ”
“เมื่อนำพระศพไปถึงวังหลวง ข้าจะทำงานสุดท้าย สำหรับการเป็นองครักษ์...ต่อไปเราคงไม่ได้พบกันอีก” ไอชอง กล่าว
“ใช่ คงเป็นอย่างงั้น”
ไอชองอัญเชิญพระศพขององค์หญิงชอนมยองกลับวัง ระหว่างทางเจอพวกของซอวอนและคิมซอยอน จึงบอกให้ทุกคนทราบว่าองค์หญิงชอนมยองสิ้นพระชนม์แล้ว
เมื่อยิมจงทราบเรื่อง จึงรีบม้าเร็วไปทูลให้พระเจ้าจินพยองทราบเรื่องขององค์หญิงชอนมยองทันที
“องค์...องค์หญิงชอนมยองน่ะครับ เสด็จไปเขต “ยีซอ”...จนทำให้สิ้นพระชนม์”
“เจ้า....พูดจริงหรือล้อเล่นน่ะ เรื่อง... เรื่องแบบนี้จะมาพูดเล่นไม่ได้หรอกนะ”
“เอ่อ...ฝ่าบาท องค์หญิงชอนมยอง... สิ้นพระชนม์ไปแล้วจริง ๆ”
“หึ...หึ...หึ...พูดให้ละเอียดกว่านี้หน่อยซิ เพราะอะไร”
“องค์...องค์หญิงชอนมยองพ่ะย่ะค่ะ ฮือ...สิ้นพระชนม์ไปแล้ว”
“อย่ามาล้อเล่นกับข้านะ ชอนมยองน่ะหรือ เพราะอะไร ทำไมนางถึงตายได้ หึ.... เจ้าบังอาจมาเล่นตลกกับข้าใช่ไหม”
“ฝ่าบาท สงบสติบ้างเถอะพ่ะย่ะค่ะ” อึยเจ กล่าว
“ฮึ่ม...ไม่จริง คงเป็นการเข้าใจผิดบางอย่าง เป็นไปไม่ได้แน่ ฮือ...มันเป็นเรื่องเหลือเชื่อเกินไป อยู่ดี ๆ นางจะตายได้ยังไง ชอนมยองลูกของข้า....”
ด้านเมียคิมก็รีบนำเรื่องของชอนมยองมาทูลให้มายาทราบ ทำให้นางตกใจจนหมดสติไป
มีเซ็งก็ตกใจไม่น้อยที่ทราบว่าองค์หญิงชอนมยองสิ้นพระชนม์แล้ว
“เมื่อกี้เจ้าบอกว่าใครตายนะ ข้าคงไม่ได้หูฝาดนะ”
“หึ...โพจอง เจ้า...เจ้าพูดให้ชัดหน่อยได้ไหม”
..............จบตอนที่ 24.........
