Kim Young-hyun & Park Sang-yeon : Queen Seon Duk Scriptwriters Interview
สัมภาษณ์คิมยองฮยอนและปาร์ซังยอน ผู้เขียนบทละครเรื่อง "ซอนต๊อก มหาราชินีสามแผ่นดิน"
Korean to English translation by homura
English to Thai translation byconankung
ถาม: คุณคาดหวังความโด่งดังแบบนี้รึเปล่า
คิมยองฮยอน : ไม่ค่ะ หลายคนให้ความคาดหวังสูงเพราะเป็นละครพีเรียดเรื่องยาวของ MBC ฉันอยากให้มันประสบความสำเร็จมาก แต่ไม่แน่ใจว่ามันจะได้รับความนิยมแค่ไหน
ถาม: คุณต้องเขียนสัปดาห์ละ 2 ตอน ตอนละประมาณ 70 นาที จริงๆ ยาวกว่าภาพยนตร์เรื่องหนึ่งซะอีก มันยากสำหรับคุณใช่มั้ย
คิมยองฮยอน : แน่นอนค่ะ ฉันคิดว่ามันลำบากมากทีต้องเขียนสัปดาห์ละ 2 ตอน ฉันเขียนเรื่องแดจังกึมคนเดียว แต่คราวนี้ฉันมีนักเขียนร่วมมาแบ่งเบางานกับฉัน เราประชุมกันทุกสัปดาห์เพื่อคุยกันเรื่องการสร้างโครงเรื่อง จากนั้นก็ต่างคนต่างเขียน หน้าที่ฉันคือเชื่อมต่อเรื่องราวด้วยกัน ส่วนพัคซังยอนมีหน้าที่สร้างรายละเอียดของตัวละคร ในลักษณะนี้เราทำงานเข้ากันได้ดีเยี่ยม
ถาม: ตัวละครตัวไหนที่คุณชอบที่สุด
คิมยองฮยอน : ผู้ชมละครอาจชื่นชอบมิชิล แต่ในฐานะนักเขียนเราทุ่มเทเวลาและความพยายามทั้งหมดในการสร้างเรื่องราวของด๊อกมัน ตอนของด๊อกมัน พัฒนาการของด๊อกมัน และอื่นๆ
ทุกครั้งที่เราประชุมกัน หัวข้อหลักคือจะให้ด๊อกมันเอาชนะมิชิลได้อย่างไร จะทำให้ด๊อกมันดูเหมือนราชินีได้อย่างไร ด้วยเหตุนี้เราจึงมีความผูกพันกับด๊อกมันที่สุด
ถาม: มีความแตกต่างระหว่างมิชิลที่นักเขียนตั้งใจเอาไว้กับมิชิลที่โกฮยอนจองแสดงรึเปล่า
คิมยองฮยอน : โกฮยอนจองเป็นมิชิลได้ 200% มากกว่าที่เราบรรยายเอาไว้
แม้ว่าเธอจะแสดงเป็นตัวละครที่เราเขียน แต่การแสดงของเธอกระตุ้นให้เรามีแรงบันดาลใจและความกระหายที่จะเขียนมากยิ่งขึ้น
ถาม: คุณคิดว่าอะไรทำให้มิชิลโด่งดัง
คิมยองฮยอน : สรุปสั้นๆ เพราะเธอมีสองด้าน เธออ่อนหวาน มารยาทดี แต่ฆ่าคนอย่างไร้ปราณี เธอใช้ดาบฆ่าคนพร้อมรอยยิ้มและเลือดที่กระเซ็นอยู่บนใบหน้า
เราเขียนฉากเหล่านั้นขึ้นเพราะเราต้องการให้ติดตาตั้งแต่ต้นเรื่อง เหตุผลที่สองฉันคิดว่าเป็นเพราะเธอไม่ร้ายกาจอย่างเห็นได้ชัด แม้เธอจะเป็นตัวร้ายแต่เธอมีความสมจริงมาก เธอจึงได้รับความสนใจเป็นอย่างมากจากผู้ชม
ถาม: คุณประเมินโกฮยอนจองอย่างไร
คิมยองฮยอน : เธอดูเป็นนักแสดงที่มีความลึกซึ้ง นั่นเป็นสิ่งที่น่าชื่นชม เธอให้ความรู้สึกที่กำกวมต่อทั้งนักเขียนและผู้ชม เราไม่รู้ว่านั่นคือของจริงหรือการแสดง มันสร้างแรงบันดาลใจให้กับฉัน
ถ้าโกฮยอนจองกับฉันอายุมากขึ้น ฉันอยากร่วมงานกับเธอในละครเมโลดรามาอย่างเรื่อง The Bridges of Madison County เธอมีความสามารถในการแสดงเรื่องราวความรักของผู้หญิงวัย 50 ปี
ถาม: ตัวละครตัวไหนที่สร้างปัญหาให้คุณที่สุด
คิมยองฮยอน : ผู้ชมชอบพีดามมากจนพัคซังยอนและฉันมี...เอ่อ ไม่ใช่ความขัดแย้ง...แต่เรามีปัญหาในการอธิบายพีดามอย่างที่เราตั้งใจไว้ เดิมทีพีดามถูกวางให้เป็นตัวร้าย แต่เสียงตอบรับของผู้ชมและพัฒนาการของตัวละครพีดามในตอนนั้น ทำให้เราไม่สามารถเปลี่ยนเขาเป็นตัวร้ายโดยไม่มีเหตุผลที่ดีพอ บางครั้งพวกเรานักเขียนก็อยู่ในฐานะที่อึดอัด แม้ว่าเขาจะเป็นตัวละครที่เราสร้างขึ้น แต่พอเขามาโลดแล่นอยู่ในละครเราไม่สามารถจัดการกับเขาได้อย่างที่เราต้องการ ก็เลยมีปัญหาจนจบ
ถาม: นักแสดงที่ไม่ใช่นักแสดงหลักคนไหนที่น่าประทับใจที่สุด
คิมยองฮยอน : ฮงคยองอินที่แสดงเป็นซอกพุมรัง เขาเป็นนักแสดงที่ดีมาก ผู้ชมอาจไม่รู้แต่ว่ามีฉากที่เรียกว่า reaction cut คือ ถ้าด๊อกมันหรือคนอื่นๆ ทำบางอย่าง reaction cut โดยนักแสดงสมทบจะอธิบายอารมณ์ของฉากนั้นๆ ซึ่งฮงคยองอินทำได้ดีมาก
ถาม: ตัวละครที่ได้รับบทมากขึ้นเนื่องจากความโด่งดังในหมู่ผู้ชม
คิมยองฮอน : ผู้ชมในอินเตอร์เน็ตบ่นว่าบทของอัลชอนในระยะหลังมีน้อยลง เดิมทีเขาไม่ใช่ตัวละครสำคัญ แต่เพราะได้รับเสียงตอบรับที่ดีตั้งแต่ช่วงแรก และยูซึงฮโยก็เล่นได้ค่อนข้างดี บทของเขาก็เลยเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
ถาม: คุณได้ไอเดียเรื่องแมฮวาของซาดาฮัมมาได้ยังไง มันกลายเป็นเรื่องที่ถูกกล่าวถึงไปทั่วประเทศ
คิมยองฮยอน : แมฮวาของซาดาฮัม...ไอเดียนี้อยู่ดีๆ ก็เกิดขึ้นมาในระหว่างการประชุม เราต้องหารหัสลับเพื่อใช้แทนปฏิทิน พอเราคิดถึงสิ่งนั้นสิ่งนี้ จู่ๆ ฉันก็นึกขึ้นได้ว่าซาดาฮัมเป็นคนรักแรกของมิชิล เป็นผู้มีส่วนสำคัญในการทำลายอาณาจักรคายา น่าแปลกใจเหมือนกันที่ในตอนนั้นการพูดคุยในการประชุมเป็นไปได้ด้วยดี
ถาม: แทนที่จะถูกเรียกว่าละครประวัติศาสตร์ ควีนซอนด๊อกถูกจัดให้เป็นละคร เกี่ยวกับการเมืองที่มีแค่พื้นหลังเกี่ยวกับประวัติศาสตร์
คิมยองฮยอน : ฉันคิดว่าจริง แต่ถ้าคุณศึกษาประวัติศาสตร์เกาหลีโบราณ คุณจะเข้าใจว่ามันยากแค่ไหนที่จะสร้างละครทีวีเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ยุคโบราณเนื่อง จากบันทึกประวัติศาสตร์ที่เที่ยงตรงมีอยู่น้อย ฉันอยากแสดงถึงสังคมชิลลาออกมาในละครแม้ว่าจะมีข้อมูลทางประวัติศาสตร์ที่จำกัด เช่น สภาขุนนางดำเนินการอย่างไร ระบบฮวารังเป็นอย่างไร ฯลฯ ฉันหวังว่าละครของเราจะสนับสนุนให้มีการศึกษาเกี่ยวกับในยุคนั้นเพิ่มเติม ซึ่งในที่สุดจะช่วยให้ฉันเขียนละครประวัติศาสตร์ได้มากขึ้นในอนาคต
ถาม: การวิวาทกันในสภาขุนนางเป็นการล้อเลียนการเมืองจริงๆ ของเกาหลีรึเปล่า
คิมยองฮยอน : คือ ไม่ได้ตั้งใจหรอกค่ะ แต่เพราะฉันอยู่ในเกาหลีมาจนถึงตอนนี้ จินตนาการของฉันอาจสะท้อนถึงบรรยากาศแบบนั้นโดยไม่รู้ตัว
ถาม: เรื่องราวเข้มข้นน้อยลงหลังจากมิชิลตาย
คิมยองฮยอน : ใช่ ฉันได้ยินแบบนี้บ่อย เรตติ้งลดลงมากจนฉันถูกวิจารณ์ จริงๆ แล้วฉันคิดว่าเราน่าจะจบภาคแรกด้วยการตายของมิชิลและทำภาคสองหลังจากหยุดพักแล้ว เราน่าจะสร้างละครอีก 50 ตอนโดยมีกษัตริย์อูจาของแพคเจ และแม่ทัพยอนแกโซมุนของโคกุเรียวเป็นคู่แข่งของควีนซอนด๊อก แต่ว่าเราเหลืออีกเพียง 12 ตอนเท่านั้นซึ่งไม่พอที่จะครอบคลุมเรื่องของสงครามทั้งหมด ที่สำคัญไม่เพียงแต่เรานักเขียนแต่ทีมงานและนักแสดงทั้งหมดต่างก็เหนื่อยล้าเต็มที่ ฉะนั้นเราจึงตัดสินในจบลงแบบนี้ ของให้เข้าใจพวกเราด้วย
ถาม: แล้วตอนสุดท้ายล่ะ ถึงขนาดมีผู้ชมบางคนแต่งบทขึ้นเอง คุณจะใบ้ซักหน่อยได้มั้ย
คิมยองฮยอน : อย่างที่ทุกคนรู้ คิมชุนชูและคิมยูชินจะรวม 3 อาณาจักรสำเร็จ ดังนั้นพวกเขาจะรอดชีวิต แต่พีดามและด๊อกมันจะตายระหว่างการกบฏ ใช่ พวกเขาจะตายพรุ่งนี้ อ้อ พีดามจะตายก่อนควีนซอนด๊อก ด๊อกมันจะเห็นการตายของพีดาม ทิ้งคำสั่งเสียเอาไว้ และตาย
ถาม: เรื่องไหนที่คุณพอใจกว่ากัน แดจังกึมหรือควีนซอนด๊อก
คิมยองฮยอน : ในฐานะนักเขียน ฉันพอใจกับควีนซอนด๊อกมากกว่าแดจังกึมเพราะเรื่องราวของควีนซอนด๊อกถูกพูดถึงมากกว่า ฉันหมายถึงมีหัวข้อทางการเมืองจากควีนซอนด๊อกถูกนำไปถกเถียงกันมากมาย ในแง่นั้นฉันรู้สึกว่าฉันประสบความสำเร็จกับควีนซอนด๊อกมากกว่าแดจังกึม ฉาก “โต้คารม 6 นาที” (ท้ายตอน 29) เป็นฉากที่อันตรายมาก การเขียนบทถกปัญหายาวๆ ระหว่างด๊อกมันกับมิชิลค่อนข้างเสี่ยงในเรื่องของเรตติ้ง แต่การแสดงอันยอดเยี่ยมของนักแสดงทั้งสองคนทำให้ดึงดูดคนดูได้ ยิ่งไปกว่านั้นหัวข้อในการสนทนาของทั้งสองคนกลายเป็นประเด็นของสังคมเรา ทำให้เกิดข้อดีและข้อเสีย มันรู้สึกดีมาก
ถาม: ภาพพจน์ของกษัตริย์ในอุดมคติที่คุณอยากสื่อออกมาในละครเป็นอย่างไร
คิมยองฮยอน : ฉันแค่อยากพูดถึงการปกครองในเรื่อง “ความหวัง” ฉันผิดหวังที่หลายฉากเกี่ยวกับการปกครองของด๊อกมันถูกผู้กำกับตัดทิ้ง สิ่งที่แตกต่างที่สุดระหว่างมิชิลกับด๊อกมันคือ ใครเหมาะสมกับความคาดหมายของยุคนั้นมากกว่ากัน มันไม่ใช่เรื่องของคุณธรรม จริงๆ แล้วผู้นำในอุดมคติคือคนที่เข้าใจความต้องการของยุคนั้นๆ ได้อย่างถูกต้องและทำให้ประเทศชาติเจริญก้าวหน้า
บทความเกี่ยวกับละคร "ซอนต๊อก มหาราชินีสามแผ่นดิน"
สัมภาษณ์ผู้เขียนบทละครเรื่อง "ซอนต๊อก มหาราชินีสามแผ่นดิน"
ชีวประวัติของ "ซังแดดึง พีดาม" หรือ "บิดัม" ในเรื่อง "ซอนต๊อก มหาราชินีสามแผ่นดิน"
ขอบคุณมากค่ะ ^_^
ตอบลบ